Tawułka Arendsa (Astilbe x arendsii) to jedna z najbardziej cenionych roślin ozdobnych w polskich ogrodach. Jest wyjątkowa nie tylko ze względu na swoje piękne kwiaty, ale także na łatwość w uprawie i pielęgnacji. Tawułka Arendsa jest rośliną wieloletnią, która cieszy oko przez długie miesiące dzięki obfitemu kwitnieniu. Jej delikatne kwiatostany w odcieniach różu, bieli, czerwieni czy fioletu stanowią elegancki dodatek do każdego ogrodu, rabaty czy pojemnika na balkon. W tym artykule dowiesz się wszystkiego, co musisz wiedzieć na temat tej rośliny – jej odmian, wymagań uprawowych, pielęgnacji oraz chorób, które mogą ją zaatakować.
Czym jest Tawułka Arendsa?
Tawułka Arendsa to mieszańce, które powstały na bazie dwóch gatunków tawułek: Astilbe japonica i Astilbe chinensis. Nazwa tej rośliny pochodzi od niemieckiego ogrodnika, który w XIX wieku stworzył te wyjątkowe krzyżówki, mające na celu uzyskanie roślin odporniejszych na niekorzystne warunki atmosferyczne oraz dłużej kwitnących.
Tawułka Arendsa to roślina wieloletnia, która osiąga wysokość od 30 do 100 cm w zależności od odmiany. Charakteryzuje się dużymi, pierzastymi kwiatostanami, które mogą przybierać różne kolory: od białego, przez różowy, aż po czerwony i fioletowy. Kwitnie zazwyczaj od czerwca do sierpnia, w zależności od warunków pogodowych i odmiany. Tawułka Arendsa jest rośliną łatwą w uprawie, odporną na choroby i szkodniki, ale mimo to wymaga odpowiednich warunków do prawidłowego wzrostu.
Odmiany Tawułki Arendsa
Tawułka Arendsa dostępna jest w wielu odmianach, które różnią się między sobą wysokością, kolorem kwiatów oraz czasem kwitnienia. Poniżej przedstawiamy kilka popularnych odmian:
1. Astilbe x arendsii ‘Fanal’
Jedna z najpiękniejszych i najpopularniejszych odmian tawułki Arendsa, której charakterystycznym wyróżnikiem są intensywnie czerwone kwiaty. Rośliny tej odmiany osiągają wysokość 60-80 cm, a ich kwiatostany mają formę gęstych, strzępiastych wiech, które przyciągają wzrok przez całe lato. Odmiana ‘Fanal’ doskonale komponuje się w ogrodach w stylu naturalistycznym oraz w kompozycjach z innymi roślinami wieloletnimi.
2. Astilbe x arendsii ‘Glut’
Odmiana ta charakteryzuje się ciemnoczerwonymi kwiatami, które wyróżniają się na tle innych roślin w ogrodzie. Rośliny osiągają wysokość od 60 do 80 cm. ‘Glut’ jest idealną rośliną na rabaty w miejscach półcienistych, gdzie jej czerwone kwiaty stanowią piękny kontrast z zielenią innych roślin.
3. Astilbe x arendsii ‘Peach Blossom’
Odmiana o delikatnych, różowych kwiatach, które tworzą lekkie i subtelne kwiatostany. ‘Peach Blossom’ osiąga wysokość około 50 cm, przez co jest doskonałą rośliną do rabat frontowych i do pojemników. Dzięki swoim urokliwym kwiatom, ta odmiana tawułki Arendsa sprawdzi się doskonale w ogrodach o subtelnej, romantycznej atmosferze.
4. Astilbe x arendsii ‘Bridal Veil’
‘Bridal Veil’ to odmiana tawułki Arendsa, która wyróżnia się białymi kwiatami, tworzącymi gęste, eleganckie kwiatostany. Rośliny osiągają wysokość około 40-50 cm i najlepiej wyglądają w towarzystwie innych roślin o ciemniejszych kwiatach. Jest to doskonała roślina na rabaty, ale także do pojemników na balkony czy tarasy.
5. Astilbe x arendsii ‘Visions in Pink’
Ta odmiana tawułki Arendsa charakteryzuje się delikatnymi, różowymi kwiatami, które są nieco jaśniejsze niż u innych odmian. Rośliny osiągają wysokość 60-80 cm i mają lekki, zwarty pokrój. ‘Visions in Pink’ to roślina, która doskonale sprawdzi się w ogrodach z rabatami kwiatowymi w stylu angielskim.
Wymagania Tawułki Arendsa
Tawułka Arendsa jest rośliną, która nie jest bardzo wymagająca, ale aby rosnąć zdrowo i obficie kwitnąć, warto zapewnić jej odpowiednie warunki. Poniżej przedstawiamy podstawowe wymagania uprawowe tej rośliny.
Stanowisko i gleba
Tawułka Arendsa najlepiej rośnie w miejscach półcienistych, choć toleruje również pełne słońce, pod warunkiem że gleba jest dostatecznie wilgotna. Rośliny te źle znoszą pełne nasłonecznienie w gorące dni, gdyż w takich warunkach mogą wysychać, a ich liście mogą zaczynać więdnąć. Dlatego warto posadzić tawułki Arendsa w miejscach, które zapewnią im nieco ochrony przed nadmiernym nasłonecznieniem w najgorętszych godzinach dnia.
Gleba powinna być lekka, przepuszczalna i wilgotna. Tawułka preferuje gleby kwaśne lub lekko kwaśne, bogate w próchnicę. Idealna jest gleba o pH 5,5-6,5. Ważne jest, aby gleba była dobrze napowietrzona, ponieważ rośliny te źle znoszą nadmiar wody w podłożu, co może prowadzić do gnicia korzeni.
Temperatura i wilgotność
Tawułka Arendsa to roślina, która dobrze znosi chłodniejsze temperatury, dlatego sprawdza się również w klimacie umiarkowanym, gdzie zimą może przejść przez okres spoczynku. Optymalna temperatura do wzrostu tej rośliny to 18-22°C w okresie wegetacyjnym. Choć jest odporna na krótkotrwałe przymrozki, warto zapewnić jej ochronę w okresie zimowym, np. poprzez ściółkowanie gleby wokół rośliny.
Tawułka Arendsa preferuje umiarkowaną wilgotność powietrza. W okresie letnim, kiedy panuje wyższa temperatura, należy pamiętać o regularnym podlewaniu rośliny, aby gleba nie wysychała zbyt szybko. Jednocześnie, jak już wspomniano, należy unikać nadmiernego podlewania, które mogłoby prowadzić do rozwoju chorób grzybowych.
Uprawa Tawułki Arendsa
Tawułka Arendsa jest rośliną, która może być uprawiana zarówno w ogrodzie, jak i w pojemnikach na balkonach czy tarasach. Poniżej przedstawiamy wskazówki dotyczące jej uprawy:
Siew i rozmnażanie
Tawułka Arendsa rozmnaża się zazwyczaj przez podział kęp lub sadzonki. Najlepszym momentem na podział rośliny jest wczesna wiosna lub późna jesień. Podzielone kępy należy posadzić w miejscach o odpowiednich warunkach glebowych i nasłonecznieniu. Można także rozmnażać tawułki przez sadzonki pędowe, które należy ukorzeniać w wilgotnej glebie.
Sadzenie i pielęgnacja
Tawułka Arendsa powinna być sadzona w odstępach wynoszących 30-40 cm, w zależności od wysokości odmiany. Warto zadbać o to, aby rośliny miały odpowiednią przestrzeń do rozwoju i swobodnego kwitnienia.
Po posadzeniu roślin, warto je podlewać regularnie, ale umiarkowanie. Tawułki Arendsa nie znoszą nadmiaru wody w glebie, dlatego gleba powinna być dobrze przepuszczalna i niezbyt mokra.
Nawożenie
Tawułki Arendsa dobrze reagują na nawożenie. Wiosną warto używać nawozów organicznych lub nawozów mineralnych o przedłużonym działaniu. Nawożenie należy przeprowadzać co 4-6 tygodni w okresie wegetacyjnym, aby zapewnić roślinom odpowiednią ilość składników odżywczych do intensywnego wzrostu i obfitego kwitnienia.
Pielęgnacja Tawułki Arendsa

Pielęgnacja tawułki Arendsa nie jest skomplikowana, ale wymaga kilku kluczowych działań, które zapewnią roślinie zdrowy rozwój i piękne kwiaty:
Usuwanie przekwitłych kwiatów
Regularne usuwanie przekwitłych kwiatostanów poprawia wygląd rośliny oraz stymuluje ją do dalszego kwitnienia. Dzięki temu tawułka będzie produkować nowe pąki kwiatowe, a cała roślina będzie wyglądać zdrowo i estetycznie.
Przycinanie
Wczesną wiosną warto przeprowadzić przycinanie roślin, usuwając uschnięte i chore pędy. Przycinanie tawułki Arendsa pomoże również nadać roślinie bardziej zwarty pokrój i zachęci ją do intensywniejszego wzrostu.
Ochrona na zimę
Tawułki Arendsa są roślinami wieloletnimi, ale w mroźniejsze zimy mogą wymagać ochrony. Zimą warto zabezpieczyć je przed mrozem, np. poprzez przykrycie rośliny warstwą ściółki lub agrowłókniny.
Choroby i szkodniki Tawułki Arendsa
Tawułka Arendsa jest rośliną odporną na wiele chorób, ale może być podatna na niektóre problemy zdrowotne. Poniżej przedstawiamy najczęstsze zagrożenia:
Choroby grzybowe

- Mączniak prawdziwy – Choroba grzybowa, która objawia się białym nalotem na liściach. Aby zwalczyć mączniaka, należy stosować odpowiednie fungicydy i usuwać zainfekowane części roślin.
- Zgnilizna korzeni – Zgnilizna korzeni może wystąpić, jeśli gleba jest zbyt mokra. Warto unikać nadmiernego podlewania i zapewnić roślinom odpowiednią cyrkulację powietrza wokół korzeni.
Szkodniki
- Mszyce – Mszyce mogą osłabiać rośliny, żywiąc się ich sokami. Można je zwalczać za pomocą naturalnych preparatów owadobójczych lub wyciągu z czosnku.
- Ślimaki – Ślimaki mogą uszkadzać liście tawułki. Należy regularnie sprawdzać rośliny i usuwać ślimaki ręcznie lub stosować odpowiednie środki ochrony.